Afyonkarahisar Yöresinde Bazı Yerel Üzüm Çeşitlerinin Üzüm Kalite Kriterleri İle Çeşit Ve Lokasyon Yönünden İncelenmesi
Abstract
Bu çalışmada Afyonkarahisar merkez ilçede geleneksel bağcılık yapılan yerli bağların 2005-2006 ve 2006-2007 sezonundaki incelemeleri sunulmuştur. Bu bağlar daha önce incelemeleri yapılmamış, çoğu yaşlı yok olmaya yüz tutmuş çeşitlerden oluşmaktadır. 2003 yılından beri ön çalışmalar yapılarak belirlenmiş 6 yerel üzüm çeşidi (Veyisoğlu, Kanlı Üzümü, Acıkara Üzüm, Pembe Çavuş, Kara Dirmit, Sarı Emin) incelenmiştir. Bu çeşitler Afyonkarahisar merkez ilçeye bağlı dört lokasyondan (Büyük ve Küçük Kalecik Köyü, Kışlacık Köyü, Sarık Köyü ile Erkmen ve Çakır Köyleri) seçilmişlerdir. Vegetasyon yılı, çeşit ve lokasyon değişkenleri açısından, bu yerel üzüm çeşitlerinin (Vitis vinifera spp.) üzüm kalite karakteristikleri incelenmiştir. Sonuç olarak, incelenen bu altı yerel üzüm çeşidinin, değerli, önemli ve korunmaya değer genetik kaynaklar oldukları tespit edilmiştir. Bu çalışma sorumlu yazara ait doktora tezinden üretilmiştir.
Keywords
References
Anonymous (1983). Descriptors for Grape. International Board for Plant Genetic Resources (IBPGR) Secretariat, Roma, 93p.
Anonymous (1997). Descriptors for Grapevine (Vitis spp.). International Plant Genetic Resources Institute, Rome. 62p.
Anonim (2004). Afyonkarahisar Tarım Master Planı. İl Tarım ve kırsal kalkınma master planlarının hazırlanmasına destek projesi: Afyonkarahisar Kitapçığı.
Anonim (2006). 2003-2006 yılları Afyonkarahisar il geneli bağ surveyi, arazi gözlemleri, çiftçi görüşmeleri ve semt pazarları incelemeleri.
Anonim (2007). Afyonkarahisar İl Tarım Müdürlüğü Brifing verileri. http://www.afyontarim.gov.tr (Erişim tarihi: 27/09/2007)
Daşdemir L (2002). Afyonkarahisar’da Tarım, A- Osmanlıda Tarım. Afyonkarahisar Kütüğü: Cilt II. Afyonkocatepe Üniversitesi Yayınları, 329-350s.
Fidan Y ve Eriş A (1975). Vitis vinifera L. ‘nin bazı çeşitlerinde olgunluk zamanları ile önemli iklimsel etkenler arasındaki ilgiler üzerinde bir araştırma, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yıllığı: 24(3-4), 340-347s.
Ilgın C, Gökçay E, Öztürk H, Kader S ve Erdem A (1999). Ege Bölgesinde Yetiştiriciliği Yapılan Bazı Çekirdeksiz Üzüm Çeşitlerine Ait Tiplerin Belirlenmesi Üzerine Araştırmalar, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, TAGEM Manisa Bağcılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları: 77, Manisa.
Kara Z (1990). Tokat Yöresinde Yetiştirilen Üzüm Çeşitlerinin Ampelografik Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerinde Araştırmalar, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, (basılmamış) Ankara.
Kısakürek H (1950). Güneydoğu Anadolu ve Bilhassa Gaziantep Bağcılığı ve Bu Bölgede Yetişen Başlıca Üzüm Çeşitlerinin Morfolojik Vasıfları ve İktisadi Önemleri Üzerinde Araştırmalar. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 21, Ankara.
Kısmalı İ ve Altındişli A (1998). Kış gözü verimliliğinin bağcılıkta terbiye şekline ve kış budamasına etkileri, Ege Bölgesi 1. Tarım Kongresi, 7-11 Eylül 1998, Aydın, 1: 277-282s.
Odabaş F (1984). Iğdır Ovası bağcılığı ve burada yetiştirilen üzüm çeşitlerinin ampelografik özellikleri üzerinde araştırmalar, Doğa Bilim Dergisi, 8 (1), 57-65s
Oraman M N (1937). Ankara Vilayeti Bağcılığı ve Ankara’da Yetişen Başlıca Üzüm Çeşitlerinin Ampelografisi. Yüksek Ziraat Enstitüsü Çalışmaları: 61, Ankara.
Oraman M N ve Ağaoğlu Y S (1969). Türkiye Bağcılığının Bugünkü Durumu, Gelişme İmkanları ve Memleketimizde Mevcut Başlıca Sofralık, Kurutmalık ve Şaraplık Üzüm Çeşitleri Üzerine Bir Araştırma. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 348, Bilimsel Araştırma ve İncelemeler: 221, Ankara.
Oraman M N (1972). Bağcılık Tekniği II. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 470, Ankara.
Özer Y (1999). Afyon ve Çevresinin İklim Özellikleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi Basımevi.
Yılmaz N, Kader S ve Öztürk H (1999). Bağ bölgeleri için standart üzüm çeşitlerinin saptanması. TKİB TAGEM Manisa Bağcılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları: 77, Manisa.
Refbacks
- There are currently no refbacks.
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.