Soya Çeşitlerinin Çukurova Koşullarında II. Ürün Olarak Verim ve Kalite Özelliklerinin İncelenmesi

Hamit Altınyüzük, Özden Öztürk

Abstract


Adana ilinde 2015 yılı ikinci ürün yetiştirme sezonunda yürütülen bu araştırma, soya çeşitlerinin Çukurova koşullarında II. Ürün olarak verim ve kalite özelliklerinin incelenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırma, Tesadüf Blokları Deneme Deseni’ne göre üç tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada; Arısoy, Atakişi, Blaze, Nova, May 5312, SA-88, Bravo, Adasoy, Türksoy, Cinsoy, İlksoy, Ataem -7, Umut 2002, Batem Erensoy ve Çetinbey çeşitleri materyal olarak kullanılmıştır. Araştırma sonucuna göre, tohum verimi en yüksek Atakişi (489.9 kg/da)  çeşidinden alınmış, bunu Umut 2002 (457.2 kg/da), İlksoy (451.8 kg/da),Cinsoy (449.2kg/da) ve Batem Erensoy (441,9 kg/da)  çeşitleri izlemiş, en düşük verim değeri ise Adasoy (395kg/da) ve Türksoy (401.8 kg/da) çeşitlerinden elde edilmiştir. Yağ verimi en yüksek Atakişi (90.4 kg/da) ve İlksoy (90.3 kg/da) çeşitlerinden alınmış, bu çeşitleri Umut 2002 (88 kg/da)  ve Cinsoy (86.5 kg/da) çeşitleri izlemiştir. Protein verimi en yüksek Atakişi (154.8 kg) çeşidinden alınmış, bunu Batem Erensoy (143.2 kg/da) ve Umut 2002 (142.1 kg/da) çeşitleri izlemiştir.Sonuç olarak; tohum verimi, yağ ve protein verimi bakımından Çukurova koşullarında Atakişi, İlksoy, Umut 2002, Cinsoy ve Batem Erensoy çeşitlerinin ikinci ürün olarak  başarıyla yetiştirilebilecekleri kanısına varılmıştır.

Keywords


Çeşit; Protein verimi; Soya; Verim; Yağ verimi

Full Text:

PDF (Türkçe)

References


-Acar F (2015). Doğu Geçit Bölgesinde Bazı Soya (Glycine max L.) Çeşitlerinin Verim Ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi Amacıyla Yürütülen Çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Bingöl Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü,Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Bingöl.

-Ada R, Öztürk Ö, Akınerdem F (2009). Konya koşullarında bazı soya çeşitlerinin verim, verim unsurları ve bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, Hatay, 201-204.

-Arıoğlu HH (2007). Yağ Bitkileri Yetiştirme ve Islahı Ders Kitapları Yayın No:A-70, Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ofset Atölyesi, Adana, s 14-21 ,49.

-Arıoğlu HH, Özyurtseven S, Onat B, Güllüoğlu L (2013). İkinci Ürün Koşullarında Bazı Soya [Glycinemax.(L)Merr] Çeşitlerinin Önemli Bitkisel Özelliklerinin Belirlenmesi. Türkiye 10.Tarla Bitkileri Kongresi 10-13 Eylül 2013, Konya, 417-422.

-Arıoğlu HH, Bakal H, Güllüoğlu L, Kurt C, Sinan S, Onat B (2015). Ana Ürün Koşullarında Yetiştirilen Bazı Soya Çeşitlerinin Önemli Agronomik ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Türkiye 11.Tarla Bitkileri Kongresi 7-10 Eylül 2015, Çanakkale, 358-362.

-Anonymous (2014).Uluslar Arası Gıda ve Tarım Örgütü (FAO). www.faostat.fao.org (Ziyaret tarihi: 01 Haziran 2017).

-Anonim (2015).Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr (ziyaret:18.Nisan 2016).

-Anonim (2017). Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı. http://www.tarim.gov.tr/Konular/Tarimsal-Destekler/Fark-Odemesi-Destekleri

-Ay B (2012). Türkiye de Islah Edilmiş Yeni Soya (Glycine max L. Merrill) Çeşitlerinden Orta Karadeniz Bölgesi Koşularında Verim ve Kalite Performanslarının Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimler Entitüsü,Samsun, 22-48.

-Bakal H, Arıoğlu HH, Güllüoğlu L, Kurt C, Onat B (2015). İkinci Ürün Koşullarında Yetiştirilen Bazı Soya Çeşitlerinin Önemli Agronomik ve Kalite Özeliklerinin Belirlenmesi. Türkiye 11.Tarla Bitkileri Kongresi, Özeti Kitap, 7-10 Eylül 2015, Çanakkale, s. 83

-Boydak E (1997). Harran ovası şartlarında bazı soya (Glycine max L.) çeşitlerinin en uygun ekim zamanının belirlenmesi üzerine bir araştırma, Doktora Tezi, Harran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Şanlıurfa, 83.

-Çevik M (2006). Kuru fasulye çeşitlerinde farklı ekim derinliklerinin verim ve bazı verim unsurları ile kalite üzerine etkileri. Yüksek Lisans Tezi Selçuk Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Konya,

-Çalışkan S, Arıoğlu HH (2004). Amik Ovası koşullarında ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek soya çeşit ve hatlarının belirlenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, (1-2): 23-32.

-Çetin SH (2010). Soyada fosforlu gübrelemenin verim ve kalite unsurlarına etkilerinin belirlenmesi ve Konya yöresinde soya için uygun fosfor dozunun tespit edilmesi.Yüksek Lisans Tezi , Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya, 24-50.

-Çetintaş Z, Koç H (1993). Tokat yöresinde farklı ekim zamanlarının farklı soya çeşitlerinin verim ve kalitesine etkileri üzerinde araştırmalar. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 10: 193 201.

-Dolapçı F (2012). Kahramanmaraş Ekolojik Koşullarında Bazı Soya Çeşitlerinin Tohum ve Yağ Verimi ile Verim Unsurlarını Belirlemek Amacı ile Yürütülen Çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Kahramanmaraş.

-Engin M, Arıoğlu HH (1982). Soyanın Gübrelenmesi ve Bakteri Aşılanması. Çukurova Bölgesi’ nde Soya Üretimi ve Sorunları Semineri Bildirisi. Hatay, 23 Mayıs 1982.

-Güllüoğlu L, Arıoğlu HH (2005). Harran Ovası koşullarında bazı bitki büyüme düzenleyici uygulamalarının ikinci ürün soyada (Glycine max (L.) Merrill) önemli tarımsal özellikler üzerine etkilerinin belirlenmesi. Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 9(2): 37 43.

-Güneş A (2006). İkinci ürün soya (Glycine max (L.) Merrill ) tarımında farklı azot doz ve uygulama zamanlarının verim ve verim unsurlarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi,Harran Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Şanlıurfa, 33-40.

-Herridge D.F and Danso S.K.A (1995). Enhancingcroplegume N2 fixation through selection and breeding, Plant Soişl, 174: 51-82.

-Kan A, Çelik A, Çoksarı G, Üstün A (2011). Farklı Soya Fasulyesi (Glycine max L. Merr.) Çeşit ve Çeşit Adaylarının İç Anadolu Bölgesi Ekoloji Koşullarında Bazı Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi.Türkiye 9.Tarla Bitkileri Kongresi 12-15 Eylül 2011, Bursa 898 901.

-Kara K, Okçu M (2003). Erzurum şartlarında soyanın farklı olgunlaşma dönemlerinde hasadının ot verim ve kalitesi üzerine etkileri. Türkiye 5.Tarla Bitkileri Kongresi, Diyarbakır, 649-654.

-Kınacı, M (2011). Çanakkale Koşullarında Soya Fasulyesi Çeşitlerinin Verim ve Bazı Kalite Unsurlarının Belirlenmesi Amacı ile Yürütülen Çalışma, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Konya.

-Mert M (2015). Ana Ürün Koşullarında Bazı Soya (GlycinemaxL) Hat ve Çeşitlerinin Aksaray Bölgesinde Adaptasyonu Üzerine Çalışma, Yüksek Lisans Tezi ,Ege Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü,Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı.

-Nazlıcan AN (2006). Soya Yetiştiriciği.

http://arastirma.tarım.gov.tr/cukurovataem/Belgeler/Yeti%C5%9Ftiricilik/soya yetisticiliği_1.pdf (Ziyaret Tarihi:18.04.2016)

-Onat B, Kurt C, Güllüoğlu L, Arıoğlu HH (2009). Çukurova Bölgesinde İkinci Ürün Koşullarında Hatlarının Verim ve Tarımsal Özelliklerinin Belirlenmesi. Türkiye IIIV. Tarla Bitkileri Kongresi 19-22 Ekim 2009,Hatay, Cilt1, 188-191.

-Onat, B, (2012). Erken ve Geç Ekilen İkinci Ürün Soyada Çift Sıralı Ekim Yönteminde Farklı Bitki Yoğunluklarının Verim ve Verim Unsurlarına Etkisi. Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimler Enstitüsü, Adana.

-Öner T (2006). Soya Sektör Raporu. www.ito.org.tr/Dokuman/Sektor/1-84.pdf (Ziyaret tarihi:20.09.2016)

-Ünal İ (2007). Melezleme yöntemiyle elde edilen soya (Glycine max (L.) Merr.) hatlarının bazı tarımsal özelliklerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Konya, 26-43.

-Yılmaz A (1999). Kahramanmaraş ekolojisinde farklı ekim sıklıklarının, soya çeşidinde, verim ve verim unsurlarına etkisi. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 23:223-232.

-Yetgin S (2008). Çukurova bölgesinde ana ürün koşullarında bazı soya çeşit ve hatlarının verim ve tarımsal özelliklerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Adana, 20-40.




DOI: https://doi.org/10.15316/SJAFS.2017.41

Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.