Evaluation of Growing Some Legume Forage Crops as Second Crop

Ali Özel, Ramazan Acar

Abstract


Aim of the present research was evaluation of growing some legume forage crops as second crop following to cereal harvest under irrigated conditions. Field trial was realized under Seydişehir Town – Konya City / Turkey ecological conditions for 2 years during the both vegetation periods of 2019-2020 years by 4 replications according to randomized blocks design. As material; forage pea (Pisum sativum L.), soybean (Glycine max. L.), hairy vetch (Vicia villosa Roth.), common vetch (Vicia sativum L.), and fenugreek (Trigonella foenum-graecum L.) were used. According to the results of the research, statistically significant differences were found for plant height and green herbage yield as mean of the years. The obtained data also showed that the highest plant height and green herbage yield were taken from forage pea and common vetch. Additionally, plant height was between 126.76-117.94 cm values for pea and common vetch, while green herbage yield was 3085.50-1 and 2788.63 kg da-1 for pea and common vetch, respectively. Consequently, legume forage crops as second crop following to the harvest of cereals may be successfully grown under irrigated conditions.

Keywords


Legumes, Second Crop, Common Vecth, Field Pea, Green Yiled

Full Text:

PDF

References


Acar R (1995). Sulu şartlarda ikinci ürün olarak bazı baklagil yembitkileri ve tahıl karışımlarının yetiştirilme imkanları. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Konya. 45212.

Acar R, Mülayim M, Özköse A (2007). Yem bitkilerinin önemi ve ikinci ürün olarak yetiştirilmesi. Konya’da Tarım ve Tarımsal Sanayi Sorunlarının Tespiti Sempozyumu, s. 359-367.

Açıkgöz E, Çelik N (1986). Bursa kıraç koşullarında bazı önemli tek yıllık baklagil yem bitkilerinin kuru ot verimi ve kalitesi üzerinde ön araştırmalar. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. (5): 47-53.

Açıkgöz E, Hatipoğlu R, Altınok S, Sancak C, Tan A, Uraz D (2005). Yem bitkileri üretimi ve sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisliği VI. Teknik Kongresi, 3-7 Ocak 2005, Ankara, s. 503-518.

Açıkgöz E, Göksoy AT, Uzun A, Sincik M, Şenbek G (2015). Bursa koşullarında yetiştirilen birinci ve ikinci ürüne uygun yemlik soya hatlarının ot verimine ilişkin bazı özellikleri. 11. Tarla Bitkileri Kongresi, 7-10 Eylül 2015, Çanakkale, s. 176-179.

Açıkgöz E, Göksoy AT, Wietgrefe G, Uzun A, Sincik M (2020). Forage yield performance of soybean genotypes for spring seeding and double cropping. Turkish Journal Of Range And Forage Science (TJRFS),1(1): 7 – 16.

Ada R, Öztürk Ö, Akınerdem F (2009). Konya koşullarında bazı soya çeşitlerinin verim, verim unsurları ve bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim 2009, Hatay, s. 201-204.

Akıncı Y (2019). Farklı soya çeşitlerinin ot verim ve kalitesinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Tarla Bitkileri ABD. Kayseri. 603648.

Alçiçek A, Kılıç A, Ayhan V, Özdoğan M (2010). Türkiye’de Kaba Yem Üretimi ve Sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi. 11-15 Ocak 2010, Ankara, Cilt:2, s. 1071-1080.

Alp H (2019). Şanlıurfa ekolojik koşullarında çemen (Trigonella foenum-graecum L.) bitkisinde farklı ekim zamanlarının tarımsal karakterlere etkisinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Harran Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Şanlıurfa. 540560.

Anonim (2019). Baklagil yem bitkileri tarımsal değerleri ölçme denemeleri teknik talimatı. T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı, Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğü, Tohumluk Tescil ve Sertifikasyon Merkez Müdürlüğü. Ankara.

Anonymous (2000). Manual on integrated soil management and conservation practices. Food & Agriculture Org., p. 93-11.

Aşıcı M (2006). Bazı bezelye hatlarının ikinci ürün olarak anıza ekimi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Konya. 185734.

Ay İ, Mut H (2017). Yaygin fiğ ile yem bezelyesinin arpa ve yulaf ile karişimlarinda uygun karışım oranının belirlenmesi. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 5 (2): 55-62.

Basu S, Acharya S, Bandara M, Friebel D. Thomas J (2009). Effects of genotype and environment on seed and forage yield in fenugreek ('Trigonella foenum-graecum L.') grown in western canada. Australian Journal of Crop Science, 3 (6): 305-314.

Başaran U, Doğrusöz MC, Gülümser E, Mut H (2017). Hay yield and quality of intercropped sorghum-ssudangrass hybrid and legumes with different seed ratio. Turkish Journal of Field Crops, 22 (1):47-53.

Bilgili U Sincik M, Göksoy AT, Turan ZM, Açıkgöz E (2005). Forage and grain yield performances of soybean lines. Journal Of Central European Agriculture, 6 (3): 397-402.

Boran Y (2011). Çemenin (Trigonella foenum graecum L.) farklı bitki sıklıklarının tane ve ot verimi üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Konya. 283482.

Boydak E, Kayantaş B, Acar F, Fırat R (2018). Bazı soya fasulyesi (Glycine max. L.) çeşitlerinin yüksek rakımlarda verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 22 (4): 544-550.

Ceyhan E, Harmankaya M, Kahraman A (2014). Combining ability and heterosis for concentration of mineral elements and protein in common bean (Phaseolus vulgaris L.). Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 38: 581-590, doi:10.3906/tar-1307-56.

Çeçen S, Öten M, Erdurmuş C (2005). Batı Akdeniz sahil kuşağında bazı tek yillik baklagil yem bitkilerinin ikinci ürün olarak değerlendirilmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 18 (3): 331-336.

Çeri S, Acar R (2019). Konya’da sulu şartlarda yetiştirilen yulaf hat ve çeşitlerinin ot verimi ve bazı yem kalite özelliklerinin araştırılması. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 8 (1): 26-33.

Dereli DN (2015). Eskişehir ekolojisinde bazı baklagil yem bitkilerinin ikinci ürün olarak yetiştirilebilirliği. Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı, Çayır Mera ve Yem Bitkileri Bilim Dalı. Eskişehir. 424028.

Doğan Bİ (2013). Yem bezelyesi (Pisum arvense L.)- Buğday (Triticum aestivum L.) karışımlarının verim unsurları ve yem değerlerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Tekirdağ. 328256.

Doğan S, Terzioğlu Ö (2019). Van koşullarında yem bezelyesi (Pisum arvense L.) ve arpa (Hordeum vulgare L.) karışımların ot verimi ve silaj kalitesine etkisi. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 8 (1): 106-114.

Eğritaş Ö (2014). Ordu ekolojik koşullarında yetiştirilen yaygın fiğ + tahıl karışımlarının ot verimi ve kalitesinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ordu Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Ordu. 382903.

Erdoğdu İ, Altınok S, Genç A (2013). Farklı sıralara ekilen mısır ve soya bitkisinde ekim oranlarının bazı bitkisel özellikler ve yem verimine etkileri. Biyoloji Bilimleri Araştırma Dergisi, 6 (1):06-10.

Göçmen N, Parlak A.Ö (2017). Yem bezelyesi ile arpa, yulaf ve tritikale karışım oranlarının belirlenmesi. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi,5 (1): 119-124.

Hosamath JV, Hedge R (2018). Performance of fenugreek (Trigonella foenum-graecum L.) genotypes for growth and herbage yield. Journal of Pharmacognosy and Phytochemistry, 7(3):1127-1130.

İleri O, Erkovan Ş, Erkovan Hİ, Koç A (2020). İç Anadolu’da ikinci ürün döneminde yem bezelyesi ve bazı tahıl karışımlarının farklı ekim sıklığında yaş ot verimi ve bazı özellikleri. Uluslararası Tarım ve Yaban Hayatı Bilimleri Dergisi, 6 (3):538-545.

Kahraman A (2017). Effect of humic acid doses on yield and quality parameters of cowpea [Vigna unguiculata (L.) Walp] cultivars. Legume Research, 40 (1): 155-159, DOI: 10.18805/lr.v0iOF.3763.

Kahraman A, Onder M (2018). Accumulation of heavy metals in dry beans sown on different dates. Journal of Elementology, 23 (1): 201-216, DOI: 10.5601/jelem.2017.22.2.1308.

Karadağ Y, Büyükburç U (1999), Tokat Ekolojik Şartlarında Çemenin (Trigonella foenum graecum L.) Ot Verimi ve Kalitesi Üzerinde Bir Araştırma. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 1999 (1): 171-182.

Kavut YT (2016). Farklı hasat dönemlerinde biçilen italyan çimi ve bazı yıllık baklagil yembitkisi karışımlarının ot verimi ve diğer bazı özellikleri üzerine bir araştırma. Tarla Bitkileri Merkez Araşt. Enst. Dergisi, 25 (Özel Sayı-2):253-258.

Kerimbek C, Mülayim M (2003). Bazı baklagil yem bitkilerin ve tahıl karışımlarının ikinci ürün olarak yetiştirilmesi. 5. Tarla Bitkileri Kongresi, Bitki Yetiştirme Teknikleri, 13-17 Ekim Diyarbakır, II. Cilt s.79-83.

Koçer A (2011), Yem bezelyesi (Pisum sativum spp. arvense L.)’nin yulaf ve arpa ile karışımlarında ot verim ve kalitelerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Isparta. 283804.

Kökten K, Seydosoglu S, Kaplan M, Boydak E (2014). Forage nutritive value of soybean varieties. Legume Research-An International Journal, 37 (2):201-206.

Okcu M (2015). Gümüşhane ekolojik koşullarında farklı ekim zamanlarının bazı soya (Glycine max L.) çeşitlerinde verim ve verim unsurlarına etkilerinin belirlenmesi. 11. Tarla Bitkileri Kongresi, 7-10 Eylül 2015, Çanakkale, s. 180-183.

Özdemir B (2019). İkinci ürün için uygun olan yem bezelyesi hatlarının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Konya. 577446.

Özer İ (1992). Konya ili anız alanlarında doğrudan ekim sureti ile baklagil yem bitkileri yetiştirme imkanları üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Konya. 24854.

Özkan U, Demirbağ ŞN (2016). Türkiyede kaliteli kaba yem kaynaklarının mevcut durumu. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 9 (1): 23-27.

Özköse A (2017). Farkli ekim derinliklerinin yem bezelyesinin verim ve bazi verim özellikleri üzerine etkileri, Sakarya University Journal of Science, 21 (6): 1188-1200.

Özyazıcı MA, Özyazıcı G, Özdemir O (2009). Yeşil gübre uygulamalarının mısır-buğday münavebesinde bitkilerin verim ve bazı tarımsal özellikleri üzerine etkileri. Anadolu Tarım Bilimleri Dergisi, 2009,24(1):21-33.

Parlak A, Sevimay CS (2007). Arpa ve buğday hasadından sonra bazı yem bitkilerinin ikinci ürün olarak yetiştirilme imkanları, Journal of Agricultural Sciences, 13 (02), 101-107.

Polat H, Almaca ND (2006). Harran Ovasında tesviye yapılan arazilerde kompost ve yeşil gübre uygulamasının pamuk verimine etkisi. Türkiye VII Tarım Ekonomisi Kongresi, Antalya, s.11431-1151.

Sabancı CO, Baytekin H, Balabanlı C, Acar Z (2010). Yem bitkileri üretiminin artırılması olanakları. http://www.zmo.org.tr/resimler/ekler/7e77c835af3d2a8_ek.pdf.: [06.05.2020].

Said MS, AL-khafaji AHA, Farhan LD, Al-Wagaa, AH (2019). Effect of soaking hours in different concentrations of seaweed extract on green feed yield, dry matter and quality for fenugreek (Trıgonella foenum–graecum L.), Plant Archives, Vol. 19, Supplement 2, 2019 pp. 690-694.

Sincik M, Göksoy AT, Turan ZM (2009). Soya fasulyesinin farklı kültürel uygulamalar altındaki gelişme performansı. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim 2009, Hatay, s. 205-208.

Şahar AK (2017). Çukurova koşullarında ikinci ürün olarak yetiştirilen soya çeşitlerinde farklı hasat dönemlerinin hasıl verime ve katkı maddelerinin silaj kalitesine etkileri. Doktora Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri ABD. Adana. 463737.

Şenbek G, Açıkgöz E (2019). Derry x Yemsoy soya (Glycine max.(L.) Merr.) melezlerinin bazı tarımsal özellikleri üzerinde araştırmalar. Bursa Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33 (1):93-100.

Taşpınar K, Polat H, Yalçın G (2009). Eskişehir koşullarında buğday hasadı sonrası ekilen ve toprağa en fazla azot bırakan baklagilin tesbiti. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim 2009, Hatay, s. 670-673.

Turgut İ, Bilgili U, Duman A, Açıkgöz E (2005). Effect of green manuring on the yield of sweet corn. Agron. Sustain. Dev. 25 (2005):433–438.

Uzun A, Gün H, Açıkgöz E (2011). Farklı gelişme dönemlerinde biçilen bazı yem bezelyesi (Pisum sativum L.) çeşitlerinin verim ve kalite özellikleri. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi. 2-15 Eylül 2011, Bursa, s.1704-1709.

Ülger AC, Anlarsal AE, Gök M, Çakır B, Yücel C, Onaç I, Atıcı O (1999). Değişik azot dozlarında yetiştirilen mısır bitkisinde tane verimi ve bazı tarımsal özelliklere bazı yeşil gübre baklagil bitkilerinin etkisi. Turkish Journal of Agriculture and Forestry, 23 (supp1):193-200.

Zai AE, Horiuchi T, Matsui T (2008). Effects of green manure and compost of pea plant on wheat. Compost Science & utilization, 16 (4): 275-284.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.